Falling star

Donderdag 31 oktober.
We worden wakker met een email die we niet hadden verwacht, een email van Niwat Eiei (de verzorgster uit het kindertehuis). We hebben een foto van Chai en Niwat gehad, ze spreekt verder geen engels dus er staat enkel een emoticon bij. We mailen een paar leuke foto's terug.
We ontbijten aan het strand van Lamai, wat een rust in vergelijking met Bangkok. Het is een uitproberen wat het handigst is qua dingen bezichtigen, we gaan het eerst op eigen houtje proberen. Na het ontbijt gaan we met de taxi naar een waterval. 2 dagen voordat wij op Koh Samui aan kwamen is er hevige regenval geweest en was de waterval "overstroomd". Inmiddels is de schade weer hersteld, en ligt alles er weer rustig bij.
Bij de waterval is een olifant trekking, lekker toeristisch.. maar je moet het een keer hebben meegemaakt. We klimmen in het bakje op de rug van de olifant en op de nek zit de "verzorger"......... of zal ik het mishandelaar noemen? Wat een debiel die man, de olifant krijgt tikken tegen z'n oren of een tik met een haak tegen z'n poten als hij niet doorloopt. Hij schreeuwt de hele tijd tegen die olifant "Heeee Heeee". We vinden het zielig en willen er eigenlijk alweer snel af, we hebben het toch nog 30 minuten volgehouden met tegenzin.
We gaan verder met de taxi naar het aquarium en tiger zoo, entree prijzen zijn gewoon Nederlandse prijzen! We zien tijgers, apen, vissen en zeehonden... leuk, maar niet wat wij verwachten, de dierentuin in Tuitjehorn is nog leuker.
Oke, dit doen we dus niet meer op eigen houtje.. er is in Lamai om de 10meter een tourist desk waar je allerlei excursies/tours kan boeken. Wij boeken voor de volgende dag een Around the Island tour.
's Avonds eten we op straat bij een lieve Thaise vrouw, we maken er maar een grapje van en noemen haar Chai z'n Thaise moedertje. En dat Thaise moedertje kan heeeel lekker koken.
We drinken nog wat in verschillende bars, en spreken met wat Thaise jongeren die daar werken. Onder andere Johnny, hij vraagt naar Chai z'n afkomst/achtergrond en hij is de eerste die dit zegt tegen Chai: "You're lucky!". Hij verteld dat het hier moeilijk is om te "overleven" en de kansen hier niet liggen en hij vindt dat Chai geluk heeft gehad.

Vrijdag 1 november.
November.. regen, kou, sinterklaas in aantocht en je winterjas aan. Wij kunnen ons dat nu niet voorstellen, het is hier ongeveer 40graden en het koelt 's avonds ook niet lekker af. Ze zijn hier gek op airco, maar daar word je af en toe niet goed van.
Gisteren was er een kleine moesson bui, lekker warm water regen waar we in hebben gezwommen.
We worden 8:30u opgehaald door een busje en de chauffeur rijdt ons rond en hebben in 1 dag heel veel leuke en mooie dingen gezien. Met als hoogte punt the BigBuddha, die is echt big!
Om 17uur zijn we terug in het hotel en nemen meteen een duik in het zwembad en lopen een stuk over het strand. Wat is het hier mooi en gezellig! We lopen weer de centrale straat in en paar meter verderop wordt geroepen "Heeee Chai", Johnny staat te zwaaien. We eten gezellig wat bij hem en drinken weer cocktails bij een leuk tentje verderop. De cocktail shakers zijn 2 vriendelijke Thaise meiden en shaken voor 50 THB een cocktail voor je (= ongeveer €1).

Zaterdag 2 november.
We vertrekken per veerboot naar Koh Phangan, daar aangekomen worden we met een open taxi (die niet gebouwd is voor koffers, maar alleen voor backpacks) naar het hotel. We rijden ongeveer na 10 minuten Baan Taai in, hier is het stil, rustig en afgelegen. De gemiddelde haardracht van de tourist is hier dreadlock en bagage de backpack. Het hotel (Morning Star hotel) zag er op de plaatjes heel mooi uit, maar in werkelijkheid een ramp!! Het zwembad water is groen/troebel, nergens parasollen (fijn met 40gr en veel zon), we zijn de enige gasten in het hotel, de hotelkamer staat op palen en als je heen en weer loopt wiebelt het aan alle kanten, als je de kamer wil laten schoonmaken moet je de sleutel in een mandje neerleggen bij de receptie en het personeel is vreemd/onvriendelijk. Conclusie: geen Morning star maar Falling star. Meestal hebben we aan 1 blik genoeg, en nu ook... we voelen ons helemaal niet prettig hier. Maar ja, wat doe je dan? Twijfel, twijfel.. toch 1 nachtje blijven? Ik spreek toevallig me moeder en heteerste wat zij zegt is: ga weg als je, je niet goed voelt daar.. dat is het niet waard! Dat gaf de doorslag, we checken booking.com en besluiten eerder naar Krabi te gaan. Vanuit Krabi kunnen we ook nog naar b.v. de phi phi eilanden of Phuket.
We checken uit en gaan met de taxi naar de pier. Sjonge jonge, nog 3uur wachten tot de boot naar Surat Thani (het vaste land) gaat. We eten nog wat, maar dat is zo vies en ondertussen gepikt door rode mieren (was ik vroeger al gek op, toch Koos en Gerry ;) ?). We zitten in het station van de pier te wachten, er wordt ons na heel wat mis communicatie verteld dat er geen bussen meer gaan van Surat Thani naar Krabi, mooi k*t... en we zijn allebei geïrriteerd. Taxi dan? Nee, die staan 's avonds niet meer bij de pier. En nu? We worden eindelijk is goed geholpen door iemand die wel goed engels spreekt, enige optie is privé bus die zij kan regelen. Dat doen we dan maar, het kost wat maar dan heb je ook wat (het is overigens wel 230km rijden).

We zitten 2,5uur op de veerboot, wel een prettige boot met banken en een supermarkt. Dit is makkelijk te doen en de irritatie zakt af. We facetimen midden op zee met mijn ouders en Daan, Mir en Julin, best goed die Thaise 3G!
We komen 19:45u aan op de pier van Surat Thani en het busje staat op ons te wachten en maar goed ook want er is echt geen taxi te bekennen. We zitten nu 3uur in de auto naar Krabi, dus alle tijd om dit te schrijven..

Liefs Chai en Fleur